Təcrübəsizlik bir çox səhvlərimizə səbəb olmuş olur. Səhv etdiyimiz zaman yalnız özümüzə deyil, ətrafdakılarımıza da ziyan etmiş oluruq. “ Üzr istəmək” ən yaxşı çıxış yolu kimi görünsə belə, bunu hər kəs bacarır?

“Üzr istəmək” böyülükdür deyə səslənir. Bunu edən və çətinlik çəkməyən şəxs əslində çox böyük ürəyə sahibdir kimi fikirlər mövcüd olsa da bu hər zaman qəbul ediləndir?

Bunu özünə alçalmış hissi kimi qəbul edənlər bəs? Ona bu məsləyə necə yanaşmalıdırlar?

Həddən artıq qürülu insanlar özlərinə üzr istməyi ayıb bilsələr belə, səhv olduqları halda belə qarşı tərəfin üzrünü gözləyirlər.

Ətraflarında olan, ünsiyyətləri olduğu hər bir insan artıq onları belə qəbul edir: “ O, çox qürürludur”-ifadəsi işlənmiş olur. Bu səbəbdən ilk addımı daim qarşı tərəf atmış olur. Nə dərəcədə doğru və qəbul ediləndir?

İnsan səhv olduğu halda, bunu anlaması və səhvdən nəticə çıxarması ən önəmlisidir. Bunu dərk etdiyi zaman üzr istəyirsə bu yalnız onun böyüklüyə işarədir.

Bəs daim üzr istəyən şəxslər? Səhv olduğu və olmadığı halda, qarşı tərəfdə günah olduğu halda üzr istəməkdə davam edirsə? Buna nə ad vermək olar?

Hər kəs tərəfindən artıq belə qəbul olunurlar, hər kəs ilk addımı onlardan gözləmiş olur, sanki artıq bir vərdişə çevrilir. Bu tip insanlara eyni zamanda yanaşma da müxtəlif olur. Cəmiyyət tərəfindən onlar müxtəlif adlarla çağırılmış və adlandırılmış olurlar.

“Üzr istəmək” bir böyüklükdür?

“Üzr istəməyi” bacaran yoxsa qarşı tərəfin üzrünü gözləyən şəxsiniz?