Mən qaranlıqdan qorxmuram…Gözümüzü yumanda da qaranlıq olur,bəs niyə qorxmuruq?İnsan ona naməlum olanlardan qorxur,qaranlıq da naməlumluq yaradır.Amma qaranlıqda diqqət,düşüncələr və hisslər güclənir.Qaranlıqdan yox,onun bir gün işıqla açılmayacağından qorxuram.Birdən o heç bitmədi,sonu olmadı?

Mən tənhalıqdan qorxmuram…Bu özündən qorxmaq kimi bir şey olardı.Axı tənhalığı özümüz yaradırıq.Tənhalıq mənə düşüncələrimi sahmana salmağa kömək edir.Amma bir gün ətrafımda mənə doğma kimsənin qalmayacağından qorxuram.Birdən onun da sonu olmadı?

Mən kasıblıqdan qorxmuram…Hətta hər şeyimi itirsəm belə işləməyi sevirəm və inanıram ki,başımla işləyə bilməyəndə əllərim köməyimə gələcək.Amma qorxuram ki,kasıblıqdan qorxmaq insanların qanına işləyə.Kasıb olmaq qorxulu deyil,bu vəziyyəti gözləmək qorxuludur.Maddi cəhətdən kasıb olmaqdan qorxmuram,vay o gündən mənəviyyat kaşıb ola.

Mən qocalıqdan qorxmuram…Qocalıqdan qorxmaq vaxtından tez qocalmaq deməkdir.Sən sağlamsansa və sevilirsənsə qocalıq qorxulu deyil.Sevdiyinlə qocalmaq qorxulu deyil!Qorxuram ki illərimi mənasız yerə bada verəm və çox işlərim görülməmiş qalsın.

Mən ölümdən qorxmuram…İnsanlar var ki,ölmək üçün yaşayırlar.Ölümdən qorxan insan yaşamaqdan qorxan insandır.Mən isə yaşamaqdan qorxmuram.Qorxuram ki,onu ləyaqətlə yaşamaq çətin olsun.

Mən boşluqdan qorxuram…Çünki sən mənə daxilimizdə necə gözəl hisslərin ola biləcəyini öyrətmisən.Və bu məni qorxudur.Əgər daxilimdə bir boşluq yaranarsa deməli həyat həqiqətən qəddardır.Mən daxilimdə yarana biləcək boşluqdan qorxuram.Qorxuram onu heç nə ilə doldurmaq olmaz.

Mən sonu olmayanlardan qorxuram.Boşluğun sərhəddi yoxdur,sonu görünmür.

Siz nədən qorxursunuz?

Bunların hansı sizin üçün daha qorxuludur?