Qəm otağımda gözlərim ağlar,
Qəlb otağımda könlüm sızıldar,
Lal olan bu sevgi içimi dağlar,
Özüm öz əzabıma gülüb keçirəm.

Payız yarpağı tək saralır, solur,
Od, alov içində dolanıb, durur
Ürək fəryad qoparır, amma, dil susur
Boynumu cəfaya əyib keçirəm.

Hörür hörümçək tək torunu fələk
Alır amansızca candan həvəsi.
Tab gətirmir artıq cəfaya ürək,
Üstünə duz basıb, dözüb keçirəm
Özüm öz əzabıma gülüb keçirəm.