Ne umutlar ektim gönül bahçeme

GÜL sanmıştım DİKENİ bana kaldı!

Göz yaşlarım savruldukça içime

KÜL sanmıştım YAKANI bana kaldı!

Her bakışım maziden gün aradı

Gözlerimi al kanlara buladı

Yüreğime acımadan vuranı

EL sanmıştım YAKINI bana kaldı!

Dostum dedim dost bağında eğlendim

Düşmanlığı ben dostumdan öğrendim

Selam versem hep kendimden iğrendim

KUL sanmıştım YIKANI bana kaldı!

Hayaldi umutlar hayaldi bahçe

Aklım bende kalmış gönlüm se düşte

Bastığım yerleri bilseydim keşke

YOL sanmıştım ÇÖKENİ bana kaldı!

Sonra :

Umutlar ekildikçe bu gönül bahçesine,

Yollarım diken oldu,dokuzuncu sokakta!

Dort ayda bin hüsran takılınca peşime,

Aylarim diken oldu,sekizinci sokakta!

Elden bir şey gelmedi dikenlerin içinde

Hangi yana döndüysem,gül yok diken içinde

Gönlümün ızdırabı tarifsiz bir biçimde

Gözlerim hep yaş doldu,sekizinci sokakta!

Gözlerdeki bu yaşlar inince yüreğime,

Gönül çok hesap sordu,artık kendi kendine.

Vurdular acımadan bükülmez bileğime

Umutlar bir bir soldu,sekizinci sokakta!

Maziyi düşünsem boş,bu günse dünden sarhoş

Bir çıkmazın içinde,ister dolan ister koş,

Yüreğim bundan böyle,çok karanlık çok da loş

Yanlışı doğru bildi,sekizinci sokakta!

Yanlışı doğru bildi,sekizinci sokakta..!