Bir gün insan vergülü itirdi.O zaman çetin cümlələrdən qorxdu.və sadə ifadələrdən istifadə etməyə başladı.Cümlələri sadələşən kim düşüncələri də bəsitləşdi.
Başqa bir gün isə nida işarəsini itirdi.Ancaq səslə səs tonunu deyişdirmədən danışmağa başladı.O artıq heç nəyə əsəbləşmir heç nəyə də sevinmirdi həmdə heç nə onda kiçik bir heyacan da yaşatmırdı.
Bir müddət sonra isə sualı itirdi.Daha sual vermirdi.çünki heçnə artıq onu maraqlandırmırdı.
Bir müddət sonra isə iki nöqtəni itirdi.Davranışının sebebini başqalarına izah etmekdən imtina etdi…
Ömrünün sonunda isə əlində yalnız dırnaq işarəsi qalmışdı.Özünə məxsus olan heç bir düşüncəsi yox idi yalnız başqalarının düşüncelerini tekrar edirdi….
Ən sonda isə nöqtəyə gələndə düşünməyi tamamilə unutmuşdu!!!A.KANEVSKİ

P.S.Biz hər birimiz hər gün itiririk.Əlinizdə olanların dəyərini varkən bilin ki sonra yoxluğunda peşman olmayasız… Sevdiklərinizə ilk təbəssümü, ilk dəyəri, ilk sevgini elə indi göndərin…Həyat çox qısadır!!!

Yenilənib: