Həyatimda çox yollar gördüm…çox yollar çixdi qarşima …çox yollardan keçdim… ilk yolum “uşaqliq illərimdə keçdiyim yol” oldu…o yolda heç nə düşünmədən, heç nə anlamadan qaçirdim…yalniz qaçdim heç nə anlamadan,yixilirdim… valideynlərimin yanina qaçib ağlayirdim ki, yarami öpsünlər tez sağalsin….sonra yolum “məktəb yolu “ oldu….bu yolu çox həvəslə gedirdim..böyümək həvəsiylə gedirdim o yolu….böyüdüm….yeni yol açildi qarşimda…“məni arzularima aparan yol”…arzu yolum mənə çox uzun gəlirdi…bitmək bilmirdi..amma zamanla gördüm ki, o yolumda bitdi digər yollarim kimi….qarşima çixan yalanlar , xəyanətlər məni arzu yolumdan əlçəkməyə məcbur etdi.
indi isə “həyat yolu”n gedirəm….tez tez yixiliram uşaqliqda olduğu kimi..amma artiq valideynlərimin yanina qaçib yarami öpüb sağalatsinlar deyə bilmirəm…çünki artiq yaralanan dizim, qolum, uzum deyl….üREYIMDIR…. Bir öpüşlə sağalmir o yaralar uşaqliğimdaki kimi…artiq həyat adlanan yol yorur məni….artiq o yolu getməyə taqətim yoxdur…..artiq yolumun bitməsini isteyirəm…

Yenilənib: