Uşaq olanda: “”niyə onun barbisi var amma mənim yoxdu?”
“Niyə onun velosipedi var amma mənim yox?”

Böyüdükcə istəklərimizdə böyüyür.
“Niyə o ən son model palto geyinir amma mən köhnəsindən?
Niyə o şəxsi avtomobildə gəzir mən isə avtobusda?”

Bu cür sualları hər zaman valideynlərimizə söyləyirik. Sadaladığım bu istəkləri insan özü can atıb, pul qazanaraq əldə edə bilər. Bəzən valideyn qəlbən istəsə belə lakin maddi imkan buna imkan verə bilmədiyindən bizim istəyimizi reallaşdıra bilmir. Bu kimi hallarla valideyn üzləşəndə uşağın başını müəyyən yalanlarla aldadır. Uşaq uşaq olduğu üçün bu yalanlara inanır amma böyüdükdə bəzən bu istək hələ də onun qəlbində qalır.

Bəzən fikir veririrk ki valideyn uşağına daha çox pul sərf edir. Hətta israfçılığa belə yol verir. Bu əsasən o valideynlər də olur ki, özləri uşaq olarkən istəkləri reallaşmayıb və indi öz övladlarına olduğundan daha çox geyim,oyuncaq və ya pul xərcləyirlər. Bu da elə bəzən ərköynlüyə bəzən isə uşağın pulun qədrini bilməməyi bu pulu çirkli şeylərə xərcləməyə sürükləyir.